آیا خودارضایی در ادیان الهی زمان خودشان حرام بوده است؟ چرا؟

در صورت رعایت ملاحظات فردی و اجتماعی مناسب، احتمالا با توجه به تغییر کامل شرایط بشر دو پا امکان خودارضایی مردانه و زنانه میسر باشد …

در زمان گذشتگان، زن به معنای یک موجود وابسته به مرد قابل ارزیابی بوده است و شاید تنها مزیت حتما کنیز؛ بحث جنسی بوده است! همچنین به واسطه انبوه جنگ‌ها؛ جمعیت زنان به شکل چشمگیری بیشتر بوده است …

در عصر فعلی زن علیرغم برتری نسبی جسمی، روحی و جنسی مرد شاید رغبت و تمایل جنسی از خود نشان ندهد. اساسا فاصله تجربه رابطه جنسی حقیقی با مجازی یک وجب نیست اما در صورت اجبار در شرایط خاص می‌توان خودارضایی به ویژه در زمان سحرگاه یا صبحگاه را به منظور کاهش فشار جنسی، کاهش فشارهای عصبی، دور شدن بیماری‌ها و … پیشنهاد نمود.

نقل است که امام علی (ع) متوجه خودارضایی در یک جوان می‌شود و بلافاصله مقدمات ازدواج وی را فراهم می‌سازد وگرنه تاکید بر حرام بودن خودارضایی یک نوع مشق شکنجه قابل تصور بوده است!

زنان بایستی اول رژیم غذایی گرم از قبیل انواع شیرینی‌ها (به جای ترشی‌ها) به ویژه با شیره‌های انجیر، خرما یا …، گوشت‌های مناسب و سایر و دوم ملاحظات جنسی ارضا شدن از قبیل دوست داشتن و احیانا عشق شریک جنسی را تجربه نمایند تا براساس مستندات علمی، درخواست‌های مکرر به منظور هر چیز خودنمایی نماید …

ظلم به صورت کلی حرام پتک گشته است چرا که ظرافت خلقت در بحث مرد و زن بوسه داشته است. پس ظلم جنسی می‌تواند مردانه یا زنانه مصداق پیدا نماید. در حقیقت زن به خودی خود نبایستی وجودش را از شریک خود دریغ نماید همان گونه که مرد نیز حق ندارد بهر هر چیز زن ضعیف‌تر ظلم بگیرد …

اگر در عصر کارها و درآمدهای مردانه، حکم خودارضایی مردانه حرام اعلام نشده بود؛ بله موارد گوناگون قابل پیش‌بینی بود چرا که در زمان گذشتگان حتی آب چاه بالا آوردن نیز برای زنان خالی از زحمت نبوده است …

در نهایت روابط جنسی مرد و زن طبیعت است ز رسم بشر دو پا اما در شرایط اضطرار از آن جهت که زن امروز دیگر زن ضعیفه دیروز نیست؛ عقل و باز هم عقل خودارضایی مردانه جایز ارزیابی می‌نماید …