احوال شریف یا رسم کریه؟؟

0
ورزش و احیانا نرمش چیزی نیست که بدون خدعه بوسه نگیرد خدا خدا و دو روز نکشیده وای وای آخر دیگر چرا! در حقیقت نعمت ورزش بهر هر کوچک و بزرگ کم یا زیاد قابل ستایش است چرا که بدن استوار نیازمند ورزش و احیانا نرمش می‌باشد و غیر هر که هر چه سرود، بفرمایید بله بله ..
منت ورزش‌های شنا، تیراندازی و سوارکاری در سبک زندگی اسلامی متناسب با زمان خودشان بهترین بوده‌اند یا نبوده‌اند؟؟ نمی‌شنوم، آیا بهر عزای ننه صغری و عمه لیلا ظلمی صورت گرفته بود یا خیر؟؟
آری یا خیر، جواب یک کلمه‌ای خواستم، چیز زیادی است؟؟ اساسا بهر درس و مدرسه تا چه حد می‌توان از این قبیل ورزش‌ها استفاده نمود؟؟
اول صبحی نمک نان نوش جان نکرده‌اید یا ضرب شست جناب عمو امیر؟؟ سوال است، دیگر چرا همچون لال‌ها پیش از توبه زبان به میخ نگاشته‌اید؟؟
ورزش و احیانا نرمش به رسم نماز مسلمانان بهر سلامتی فرد و جامعه مورد نیاز و ضروری می‌باشد اما ورزش گفتم، درست است؟؟ چرا امروز همچون، اَستَغفِرُ ا… (آمرزش می‌طلبم خدا را)!
نازگلان بابا من که چیزی نگفته‌ام می‌ترسید؛ مگر جانوری چیزی رویت فرموده‌اید؟؟ یا پناه بر خدا چیز دیگر؟؟
باشد خودم می‌گویم؛ احوال شریف بیش از این مکدر نگردد بهتر است ..
اول یک از خدا بی‌خبر به من بگوید که ورزش می‌تواند با لمس آلت تناسلی و غیر همراه گردد یا باشد عجین گردد و احیانا برچسب پهلوانی هم ز خود ببیند؟!
دوم وزنه و میل و غیر آیا بهر سرگیجه خود و خمیازه آهو لیلا ارزش دارد یا باز هم بگویم جانم برچسب پهلوانی ناز ناز؟؟
ببینید کلاس خوب نیست سیاسی شود اما ز تاریخ که توان نوشت! گویند جناب شاه عباس صفوی یا باشد عزیز شاه عباس صفوی در میدان نقش جهان اصفهان بر تخت تکیه زده و بازی چوگان تماشا می‌فرموده‌اند گرچه بهر میخ اشاره نداشته‌اند کجاست هویج هویج! بماند، حال سوال اینجاست که چنین ورزش باستانی با توجه به انواع و اقسام نعمت‌های ورزش در عصر امروز قابل ستایش است یا خیر؟؟ نمی‌شنوم، به جز کمردرد و اندک اندک  گردن چرا شکسته چه اشکال دارد؟! باز هم نظر بفرمایید لطفا، منتظر هستم …
آیا دیگر نگویم رسم تقطیر چیست تا تکلیف امروز مشخص گردد، بعد باشد همان قصه کذا کذا؟!
چه شده است آخر؛ روز سرافرازی و سر صبحی ناز پدر هوس کرده‌اید یا زار مادرجان ز رسم عدو عدو آخر چرا عمو عمو؟!
حالا که این گونه است، یک بار بیشنر نگویم تا بدانید شر ز که دوخته‌اید آن هم سر به سر! گر کس هم کار واجب دارد، اجازه بیش از این نیاز نیست ..
ورزش مدارس بایستی آسان، مهیج و باشد کذا کذا پتک گردد در حالی که آموزش تخصصی و بعضا حرفه‌ای ورزش‌های سخت و احیانا جنسی در دوران پس از اتمام مدرسه و چه ناز در دوره سربازی یا همان استخدام ارتش در سنین بالای 15 سال برنامه و احیانا حرفه گردد.
به عنوان نمونه ورزش‌هایی همچون ژیمناستیک، شنا و … از همان سنین پایین قابل ردیابی هستند اما ورزشهایی همانند بسکتبال، کشتی و … هر چه هستند بهر خردسال و کودک ز رسم باشد سبد سبد سراسر طلای المپیک مناسب نمی‌باشند.
در حقیقت ورزش نسبتا سنگینی همانند بسکتبال می‌تواند در سنین بالای 15 سال به عنوان یک نعمت همگانی بوسه گردد تا بگویند یا باشد نگویند هویج ز رسم امیرخان و ما بَقی (چیزی که باقیمانده) ز رسم اسکندرخان …

آن روز که گفتم هویج چرا ***** هیچ نشنیدم دروازه بهر گربه چرا

اشتراک گذاری

درباره نویسنده

امیر بهلولی

امیر بهلولی که نام کامل ایشان «امیر بهلولی دیزگاه» می‌باشد؛ یک شهروند ایرانی است که مهم‌ترین هدفش ایجاد اعتبار می‌باشد تا به وسیله آن دغدغه‌های مختلف خودش، کشورش و احیانا سایر کشورها را حل نماید. امیر بهلولی مولف 3 کتاب «طلا»، «تورم یا حباب تورمی؟» و «گفته‌ها و ناگفته‌های بورس ایران ...» می‌باشد که هر کدام رویه متفاوتی را طی نموده‌اند. کتاب نوشتن به زبان فارسی به هیچ وجه خوشایند نیست و بدیهی است که امیر بهلولی نیز این موضوع را درک کرده است. در حال حاضر شرایط کشور به شکلی است که نویسندگان کتب مختلف شاید تنها برای سرگرمی و احیانا کسب اعتبار به نوشتن می‌پردازند. نکته جالب اینجاست که روند چاپ کتاب در ایران در حال حرکت به سمتی است که ناشران نه تنها پولی بابت چاپ کتاب به نویسندگان پرداخت نکنند بلکه هزینه‌های چاپ کتاب را نیز از آن‌ها دریافت کنند! بها و ارزشی که مردم به کتاب می‌دهند نیز بسیار عجیب شده است به گونه‌ای که کتاب نوشتن را با موتورهای جستجو مرتبط می‌دانند و در نهایت کلید چاپ کتاب‌های گوناگون را فضای مجازی می‌دانند! با توجه به مطالب گفته شده، امیر بهلولی اولویت اصلی خود در موضوع چاپ کتاب را بر پایه تالیف کتاب به زبان انگلیسی و چاپ آن در خارج از ایران قرار داده است. نویسنده مذکور اعتقاد دارد که به اندازه کافی درباره اقتصاد ایران سخن گفته است و این موضوع در نوشته‌های وی واضح و مبرهن می‌باشد. بنابراین ایشان قصد دارند که از تکرار مطالب مختلف در حوزه اقتصاد ایران پرهیز نمایند و تنها در صورت ضرورت مطلبی را ذکر نمایند.

دیدگاه بسته شده است